Konsep Pendidikan Khas

Hallahan dan Kauffman, (1977) menyatakan Pendidikan Khas bermakna pengajaran

yang direka khas untuk memenuhi keperluan-keperluan yang luar biasa seseorang

kanak-kanak yang luar biasa. Bahan-bahan khas, teknik-teknik pengajaran, atau

peralatan dan / atau kemudahan-kemudahan diperlukan. Culatta dan Tompkins (1999)

menyatakan Pendidikan Khas ialah pengajaran yang bercorak individu direka untuk

memenuhi keperluan-keperluan pendidikan dan berkaitan dengan murid-murid kurang

upaya. Pendidikan Khas menyediakan peluang-peluang pembelajaran yang tidak

disediakan dalam kurikulum yang baku atau biasa atau perkhidmatan-perkhidmatan

sekolah biasa.

Kedua-dua definisi di atas menegaskan ciri-ciri pendidikan khas, iaitu:

a. Rancangan pengajaran yang direka khas

b. Rancangan pengajaran yang bersifat individu

c. Bahan-bahan khas

d. Teknik pengajaran khas

e. Kemudahan / peralatan khas

Kirk et al (1993) menjelaskan difinisi kanak-kanak berkeperluan khas sebagai kanakkanak yang berbeza dari kanak-kanak sederhana atau biasa dalam ciri- ciri mental keupayaan-keupayaan deria dalam ciri-ciri saraf dan otot atau fizikal dalam tingkahlaku sosial atau emosi dalam keupayaan Komunikasi atau dalam pelbagai kekurangan sehinggakan ia memerlukan amalan-amalan sekolah yang diubahsuai, atau perkhidmatan- perkhidmatan pendidikan khas, supaya ia boleh berkembang sehingga kemampuan yang maksimum.Kanak-kanak berkeperluan khas juga dikenali sebagai kanak-kanak istimewa kerana keadaan mereka adalah berbeza disebabkan oleh faktor-faktor fizikal, otak dan emosi mereka yang tidak sama dengan kanak-kanak biasa. Justeru pertumbuhan dan perkembangan diri mereka- fizikal, otak emosi dan sosial-tidak menyamai kanak-kanak biasa. Lazimnya keupayaan maksimum mereka dalam semua bidang jauh berkurangan daripada kanak-kanak biasa. Di samping itu tingkahlaku mereka juga adalah tersendiri

dan berbeza mengikut jenis kecacatan atau masalah yang dialami. Contohnya tingkahlaku kanak-kanak autisme tidak sama dengan kanak-kanak Down Sindrom. Kanak-kanak autisme berada dalam dunianya sendiri dan tidak pedulikan orang, sementara kanak-kanak Down Sindrom sukakan orang. Pada amnya kecacatan atau masalah yang dialami oleh kanak-kanak berkeperluan khas boleh dikategorikan seperti berikut:

a. masalah pendengaran

b. masalah penglihatan

c. masalah pembelajaran

d. masalah tingkahlaku

e. masalah pertuturan

f. spastik (cerebral palsy)

g. terencat akal

h. cacat anggota